Daarom is het leven zo fucking lastig
Deze quote van OMDENKEN zette mij meteen aan het (om)denken.
Er zijn veel momenten waarop ik nieuwsgierig ben naar de uitdagingen van het leven. Het idee dat zowel moed als domheid kunnen leiden tot vergelijkbare acties, raakte een snaar.
Ik realiseer me dat moed voor mij niet betekent dat je geen angst of pijn voelt. Het is veel meer een kwestie van die gevoelens in de ogen kijken en toch doorgaan. Dat zelfinzicht, die reflectie, is wat me drijft. Het nemen van risico’s voor iets wat ik waardevol acht.
Domheid, ik moet toegeven, ik ben daar ook schuldig aan. Er zijn momenten dat ik de mogelijke gevolgen negeer, ook al weet ik diep van binnen dat die gevolgen wel eens pijnlijk kunnen zijn. Een uitstapje zonder de goede voorbereidingen (chronische aandoeningen) waardoor alles als een moker binnenkomt en ik nog dagen op de blaren moet zitten.
De toevoeging "Daarom is het leven zo fucking lastig" maakt alles net iets duidelijker. Het leven is een puzzel, en de stukjes moed en domheid passen soms zo dicht bij elkaar dat je niet eens meer weet welke welke is. Het kan leiden tot verwarring, spijt, maar ook tot groei. Hoe vaak heb ik niet teruggekeken op een keuze en me afgevraagd wat ik dacht? Maar aan de andere kant: die lessen zijn goud waard.
Eigenlijk is het leven een grote leerschool. Zelfs de domme keuzes die ik heb gemaakt, hebben me gevormd en me waardevolle lessen geleerd. Het idee dat zowel moedige als 'domme' keuzes je kunnen vormen, goed of slecht, dragen ze bij aan wie ik ben.
Als ik nadenk over mijn beslissingen, probeer ik de nuances te zien. Moed en reflectie zijn beiden essentieel in mijn zoektocht naar een betekenisvol leven. Het is een ingewikkeld spel, maar hé, dat maakt het leven juist zo interessant, nietwaar?
Lizette
📌 Vind je deze post leuk/interessant laat dan een ❤️ achter, en/of deel je mening 💬 en/of abonneer je voor meer💐